De vorm was goed, de onderlinge sfeer was goed, het materiaal op orde en het supportteam onder leiding van Perry Dissel werd in gereedheid gesteld. Voorafgaand aan het weekend werd er wat gegrapt: “kennen jullie dat verhaal van die paar sterke vrienden, die samen gingen koersen?” het antwoord was een finishfoto van Roubaix ’96, waarin de Mapei ploeg domineerde door met 3 man sterk en geruime voorsprong als eerste de finish te passeren.
Bommetje vol grinta, goesting en goede zin stonden Robbert, Tim, Peter, Bram en Nol zaterdag aan de start van het BeNeLux kampioenschap op het racecircuit van Heusden-Zolder. Resultaat: super attente koers gereden, veel aangevallen en met 3 man bij de eerste 8 geëindigd. Echter geen podiumplek, laat staan een trui. De teleurstelling achteraf was groot. We sloten echter af met de woorden “morgen gaat alles op zijn plek vallen”.
Die volgende dag stond namelijk het NK voor amateurs op de agenda. Met een zelfde selectie, aangevuld met Stef en Jeroen, werd in Rijsbergen gestart voor een koers over een kleine 100km. Aangezien Jeroen nog fris was, was het alle ballen op hem vandaag. Met dit in gedachte werd elke vroege aanval gepareerd door minimaal een van onze mannen. Halfweg koers viel het even stil, nadat een groep teruggepakt was. Nol zag zijn kans schoon en reed op kousenvoeten weg. Al snel hoorde hij iemand aankomen, wat Jeroen bleek te zijn. Niet veel later sloot ook Bram nog aan, na een knappe oversteek vanuit het peloton.
De kopgroep was een feit op 60km voor het einde. De ‘green-machine’ draaide voorin op volle toeren. Achterin werd ondertussen sterk defensief gereden door onze drie resterende mannen in koers. De wind blies als een warme föhn vol in het gezicht van de vluchters op de open vlaktes. De andere helft van het parcours liep door een bebost gebied, waardoor weinig profijt van de rugwind te maken viel.
Het was warm, het was zwaar, maar het was o zo mooi. Met 3 goede vrienden, 3 ploegmakkers op kop van het nationale kampioenschap. De voorsprong was 25 seconden, toen 35 en ineens was het anderhalve minuut, dankzij het sterke optreden van onze mannen in het peloton. Het was echter nog ver, terwijl de krampjes al begonnen te trekken, net zoals de gezichten van de renners. Opgeven was onmogelijk dankzij de vele enthousiaste supporters, de koude bidonnetjes van Dissel Car Care Service en de onderlinge aanmoedigingen. “We gaan hier geschiedenis schrijven, gas erop!”.
Zo gezegd, zo gedaan. Om de zegespiegel gelijk te trekken werd unaniem besloten om Jeroen de trui te laten pakken. Vanwege de extreme vermoeiing was zelfs een overwinningsgebaar bij Nol en Jeroen te veel gevraagd. Dat betekende echter niet dat de blijdschap er niet was. De ontlading die volgde met de hele ploeg en alle supporters was ongekend. Met 3 man sterk werd het podium beklommen. Kussen, bloemen en medailles werden in ontvangst genomen en onder het genot van het Wilhelmus (en een piepklein traantje) kreeg Jeroen de rood-wit-blauwe tricot om zijn schouders gehangen.
Mede mogelijk gemaakt door:
artlogic BV #meetusbackstage – #jmcarbonframe van Joost Mutsaers – Giant Store van Bebber – Café Bolle Tilburg– De Rooij van Wijk Advocaten – Dissel Car Care Service – #tilburguniversity