Licentiehouders heren koers door de ogen van onze Metier Juul:
De belangrijkste wegwedstrijd van het jaar voor de kleppers van De Meet is het NSK. Na wat twijfels over mijn vorm en gebrek aan koersritme besloot ik toch mee af te reizen naar Amsterdam voor deze koers. Voor vertrek uit het zonnige Tilburg zag ik een foto van de damesstart met daarbij ook Aster. Zij mocht al om 9.00 uur starten en tot mijn verbazing zag ik het teleurstellende beeld van relatief dik ingepakte wielrensters in de mist. Aster behaalde daar een mooie 5e plaats.
Bij aankomst in Amsterdam was het nog steeds mistig en zag ik direct een valpartij in de niet-licentiehouders koers met helaas ook onze man van de lange adem Bas Vlaskamp erbij betrokken. Ook Jelmer en Martijn werden opgehouden. Voor hun volgde een zware achtervolging. Twan, Jens en Ruben zaten nog wel mooi mee in het peloton. In de massasprint achter een solerende winnaar wist Ruben naar een nette 6e plaats te sprinten. Onze sprinter Twan had helaas geen vrij baan om te sprinten en kwam in de buik van het peloton over de streep.
In de amateur categorie had ik gezelschap van Peter en Bram. Het was een goed gevuld peloton van ongeveer 100 man groot. De dominante kwantiteit van de Utrechtse studenten van De Domrenner viel direct op. Aan de start telde ik 15 van die mannen in het geel. De eerste paar rondjes was het weer even wennen. Het was al weer te lang geleden dat ik in zo’n groot peloton had gereden. Ik ben geen uitgesproken fan van schouder aan schouder fietsen tijdens wegversmallingen, dus toen na een paar rondes zich de kans voor deed ben ik naar voren gereden en heb ik enige mate van activiteit vertoond door kort weg te springen en wat gaten te dichtten. Daardoor werd ik al snel gespot door de gele brigade als gevaar en werd ik even subtiel in een gele fuik vastgezet. Vond ik echt een prachtig compliment! Ik had niet de benen om echt weg te blijven en dat had niemand. De rest van de koers heb ik in de buik van het peloton doorgebracht waarbij ik vaak in de buurt van Peter reed. Positie handhaven was lastig, vooral tijdens het keerpunt dat ook in de ronde van 3.5 km opgenomen zat. Het tempo bleef hoog, maar toch vond ik nog een goed moment om te genieten van mijn Haribo fruitmania snoep.
Als snel ging het richting einde koers en aangezien sprinten niet mijn ding is probeerde ik nog een keer weg te komen. Ik werd daarbij luid aangemoedigd door de meegereisde supporters, maar toch kwam ik er ook vrij snel achter dat ik er de benen niet voor had. Het restje energie dat nog in de tank zat werd in de voorlaatste ronde gebruikt om nog een vijandige ontsnappingspoging onschadelijk te maken. In de laatste twee kilometer lukte het bijna om weer helemaal naar voren te rijden in het wiel van een spint treintje, maar helaas ontspoorde het treintje wegens de ongeschreven regel in het peloton dat men in zo’n koers in de laatste ronde het bovenlichaam gebruikt in plaats van de rem.
Voor mij zat er daarom niet meer in dan een plekje achteraan in het peloton. Ons sprintkanon Bram zat de laatste kilometer wat te ver van achter en werd 29e. Peter finishte als 34e. Al met al toch weer een mooie ervaring en bovendien mijn snelste koers ooit met een gemiddelde van 44.6 km/h. Mooie voorbereiding alvast voor het winterseizoen waar het NSK veldrijden in Tilburg (21 januari 2018) een van de hoogtepunten zal worden.