10:45, op een koud en mistig Science Park stond een troep renners klaar voor de start van het NSK. Weliswaar het NK voor studenten niet-licentiehouders, maar toch, er viel een trui en eeuwige roem te verdienen. De zes Metiers aan het vertrek wisten dus goed wat er op het spel stond, in alle vroegte hadden zij de wekker gezet om in de auto te stappen richting Amsterdam, de een wat wakkerder en zenuwachtiger dan de ander. Traditiegetrouw was de warming up veel korter dan gepland. Dan maar gelijk een finalekoker nemen om het lichaam flink wakker te schudden. Op de voorste rij was de Meet gelijk goed vertegenwoordigd (koerservaring?) met ervaren rot Ruben, kopman Twan en ondergetekende. Al goed verscholen in het peloton waren ook uber-sprinter Kolen, AmPa recordhouder Bas en Jelmer-Jellie-Jasper klaar om 44km pijn te l(e)i(j)den.
Het startschot klonk, Ruben, bekend om zijn onuitputtelijke voorraad energie, nam de kopstart en joeg het tempo de hoogte in. Twan en Jens volgde gezwind terwijl Bas zich ook snel in de debatten ging mengen met een paar aanvalspogingen. Jelmer en Kolen bekeken de koers liever van achteren, een keuze die achteraf niet de juiste bleek te zijn. In een van de snellere bochten van het parkoers kregen de renners die de bocht niet haalde namelijk de optie om de stoep op te rijden, wat inhield dat men zich met 40+ per uur tussen een hek en een bushalte moest wringen om vervolgens weer verderop van de stoep af te springen. Zo kwam het dat Twan opeens 20cm hoger links van mij (Jens) opdook om vervolgens met een Saganeske sprong van de bushalte verhoging af te springen. In de ronde die daarop volgde bleek dat niet iedereen deze acrobatiek machtig was, halverwege het peloton ging het dan ook mis. Bas kon de val onmogelijk ontwijken, maar kwam er gelukkig met alleen tijdschade en een slecht humeur van af, de 40 seconden die verloren waren met deze stommiteit bleken niet terug te pakken. Omdat de weg bezaaid lag met renners en fietsen, verloren Jelmer en Kolen, die ook achter de val zaten, de aansluiting met het peloton. Na een verwoede poging (zie foto) om terug te komen lukte het Jelmer net niet om zijn plek in het peloton terug in te nemen. Ook voor Kolen was het einde koers, het groepje met wie hij reed bleek na een kilometers lange achtervolging niet bij machte het gat dicht te rijden. De val was tevens het enige moment dat er afscheiding plaatsvond in het peloton, op het vlakke brede asfalt parcours bleef de door de organisatie beloofde wind uit. Daardoor was het heel lastig om weg te rijden terwijl in het wiel zitten een koud kunstje was, het was dan ook niet verwonderlijk dat de koers gesloten bleef.
Na de val was de Kleppers Tilburg – Meet delegatie dus opeens gehalveerd, zaak dus om extra goed op te letten op potentieel gevaarlijke ontsnappingen. Vooral Ruben was hier zeer bedreven in, hij sprong regelmatig mee terwijl Twan en Jens zuinig meereden om fris aan de finale te kunnen beginnen. Ondanks het verkleinde team nam het moraal en het vertrouwen in een goede uitslag naarmate de wedstrijd steeds verder toe. De benen voelde immers nog fris aan terwijl het moraal elke ronde flink werd versterkt door de aanwezige Meet fanclub, de echte helden van de dag, namelijk Jeroen, Robbert, Bianca, Nol en Gina vdB.
Ondanks alle aanmoedigingen miste de Metiers de beslissende ontsnapping, met nog maar een paar ronden te rijden reed Thom Severijn (DM) de rest van zijn vlucht groepje uit het wiel, om vervolgens een voorsprong van +- 15 seconden vol te houden tot op de finish. Daarachter begon niet alleen de strijd om plek twee, maar ook om het eindklassement van de Studentencup. Twan maakte daarin nog een kleine kans op plek drie op het eindpodium. In de laatste ronde was het dus zaak om hem in de buurt van zijn directe concurrenten te krijgen, na zeer vakkundig 😉 door Jens in het wiel van de leider te zijn afgezet kon hij zijn eindsprint met vertrouwen tegemoet zien. Jens gebruikte de snelheid van het knechtenwerk daarvoor om de kop te nemen van het peloton, in de hoop de tete de la course nog bij te halen. Omdat niemand gelijk het wiel pakte betekende dit een korte chasse patate totdat de rest van het peloton langs raasde op weg naar de sprint. In de sprint pakte Ruben, niet voor niks klepper Kempi genoemd, een knappe 6de plek terwijl Twan, ingesloten samen met en door de andere klassementsmannen, niet verder kwam dan plek 13.
Ondanks de val en het voor ons ongunstige parkoers hebben wij zeer genoten van de koers en van alle aanmoedigingen. Voor volgend jaar telt dan maar weer een ding, de rood wit blauwe trui!
